ارزیابی تأثیر نانوسیلیس و فوق روان کننده بر مقاومت سایندگی بتن در سازه های آبی

از بتن معمولی به دلیل در دسترس بودن اجزای آن، به­ صورت گسترده در سازه های آبی استفاده می شود. مقاومت بتن می تواند با افزودن مقداری اندک از مواد ترکیبی به نام نانو مواد، به طور قابل توجهی افزایش یابد و باعث افزایش طول عمر بتن شود. تحقیق حاضر اثر مواد افزودنی نانوسیلیس و فوق روان کننده از نوع پلاستیکرت r-b را بر مقاومت سایشی بتن بررسی کرده است. برای ساخت نمونه های بتن از سیمان تیپ 2 و 5 استفاده شد. نانوسیلیس به مقدار 2، 4، 6، 8 و 10 و فوق روان­کننده به مقدار 5/0، 8/0، 1/1، 4/1 و 7/1 درصد وزنی سیمان مورد آزمون در نظر گرفته شد. کلیۀ آزمایش ها در آزمایشگاه بتن در دوره­های عمل آوری 7، 28 و 42 روزه اجرا گردید. در مجموع، 60 آزمایش مختلف سایشی روی نمونه اجرا شد. در این آزمایش­ها مقاومت ساییدگی مصالح درشت دانۀ بتن با سایش و ضربه در دستگاه لوس آنجلس تعیین گردید. نتایج نشان می­دهد که با اضافه کردن نانوسیلیس و فوق روان کننده به بتن هایی با سیمان تیپ 2 و 5، مقاومت سایشی آنها در مقایسه با بتن معمولی، ابتدا افزایش و سپس کاهش می یابد. به­ طوری که مقدار افت جرم با افزایش نانو سیلیس به ترتیب تا 6 و 8 درصد وزنی سیمان، کاهش و پس از آن افزایش خواهد یافت و در مقادیر ذکر شده، کمترین کاهش جرم اتفاق می افتد که مقدار آن نسبت به بتن معمولی 7، 28 و 42 روزه به ترتیب 40، 31 و 50 درصد برای سیمان تیپ 5 و 27، 32 و 50 برای سیمان تیپ 2 کمتر خواهد بود. همچنین در این تحقیق و برای مقاومت سایشی بر اساس نتایج به دست آمده، مقدار بهینه نانوذرات سیلیس 6 درصد و فوق روان کننده 8/0 درصد وزنی سیمان تیپ 2 و برای سیمان تیپ 5 به ترتیب 8 و 8/0درصد وزنی، تعیین شد.